BEYTULLAH’A SEFER BEYTİN SAHİBİNE SEFER
Bismilleh ve’l-hamdülilleh ve’s-saletü ve’s-selemü ale rasülilleh
Bir mübarek sefer olsa da gitsem,
Kâbe yollarında kumlara batsam,
Hub cemalin bir kez düşte seyretsem,
Ya Muhammed canım arzular seni.
İlahileri ile büyüdük hep.
Mekke ile Medine,
İki eşsiz hazine,
Çihar yar-i güzin’e
Bizden selam götürün.
Diye hep ilahilerle selam gönderirdik.
Hasretimizi böyle gidermeye çalışırdık mübarek Mekke’ye, Medine’ye, Efendimize ve O’nun sevgili dört halifesine… Özlüyorduk, gözlüyorduk bu sene bize de bir kez daha nasip oldu, fetva irşat üyesi olarak görevlendirildim. Bu vesile ile önce Müsebbibü-l esbab olan Allah’a şükreder sonra da sebep olanlara teşekkür eder, Allah onlardan razı olsun derim.
Heyecanlı yolculuk, tatlı bekleyiş ve nihayet mutlu vuslat…Mahlukatın en şereflisi, Allah’ın biricik elçisi, dünyada peygamberimiz ukbada şefaatçimiz, alemlere rahmet Hz. Muhammed (a.s) ın doğduğu, imânın küfrü boğduğu, vahyin indiği, acıların dindiği, zulümatın söndüğü, eşyanın aslına döndüğü, şehirlerin anası, Kabe’nin yuvası, emin belde, mübarek şehir Mekke’yi Mükerreme’ye geldik, gördük, ihya olduk elhamdülillah,
Hz. Âdem, Hz. İbrahim, Hz. İsmail ve sevgili peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) in hatıralarını taşıyan, Cenabı Allah’ın “evim” diyerek teşrif ettiği Kabe’ye, Beytullah’a geldik, gördük, ziyaret ettik, ihya olduk elhamdülillah.
Biliyorduk, söylüyorduk ama bir kez daha şahit olduk ki hac yolculuğu Hak yolculuğudur. Hüccac ve ummar bedenleriyle şehre girip, Mescid-i haram’a gidiyorlar, Beytullah’ı ziyaret ediyorlar. Ama ruhlarıyla beytin sahibi Allah’a gidiyorlar. O’nunla (c.c) görüşmeye, O’nunla (c.c) konuşmaya, O’nunla (c.c) dertleşmeye O’na (c.c) halini arz etmeye, O’ndan (c.c) özür dilemeye, istiğfar etmeye, tövbe etmeye, af ve bağış dilemeye, acziyetini itiraf edip yalvarmaya, yakarmaya, ağlamaya, göz yaşı dökmeye, göz yaşlarıyla yunmaya, yıkanmaya, arınmaya, temizlenmeye gidiyor.
Dertlerini, kederlerini, sıkıntılarını sadece O’nun (c.c) çözeceğine kâmil inancıyla dertlerini döküp yüklerinden kurtulmaya, bunun için dua etmeye gidiyor. Dünya ve ahirete taalluk eden istek ve arzularını karşılamaya O’ndan başka hiç kimsenin gücünün yetmeyeceği bilgi, bilinç ve inancıyla Allah’tan istemeye gidiyor. Günde beş vakit namazda ve her vakit niyazda “iyyeke nağbüdü ve iyyeke nesteın” (ancak sana ibadet ve kulluk eder ve ancak senden yardım dilerim) sözündeki samimiyetini göstermeye, “gal”iyle söylediğini “hal”iyle, eylemiyle ortaya koymaya gidiyor. Ve diyor ki “Buyur Rabbim buyur! Senin için geldim, sen emrettiğin için geldim, beni senden alıkoyacak her şeyi; malı mülkü, serveti samanı terk ederek geldim. Beni senden uzaklaştıracak ne varsa; nefsi arzuları, heva ve hevesleri, şehveti, şöhreti, namı, şanı, unvanı bırakarak geldim, yalın ayak başı açık kefenimi giyerek geldim, buyur Rabbim buyur. Emrine amedeyim, sana geldim! Değişmeye geldim, dönüşmeye geldim. Bundan sonra hayatıma yeni bir şekil vermeye geldim. Bundan sonra daha dikkatli olacağım, rızana uymayan günahlarıma, kusurlarıma ve hatalarıma bir daha dönmeyeceğim, bunun kararını almaya geldim. Bu kararımı sana sunmaya geldim. Kararıma uymada nefsim, şeytan ve şeytanın aveneleri engel olmaya çalışırlarsa onlara karşı senden yardım dilemeye geldim. Beni bundan sonra bir göz açıp kapayıncaya kadar da olsa nefsimin eline bırakma, şeytanın hile ve desiselerinden beni koru Ya Rabbi!”
Evet, yurdunu, yuvasını, yıllardır çalışıp çabalayıp kazandığı malını, mülkünü, servetini terk edip bir kefen misali ihrama bürünen, hac ve umreye gitme iradesini ortaya koyan ve bunu eyleme dönüştüren umreye giden kardeşlerimden benim okuduğum bu.
Evindeki konforunu, lüksünü rahatını terk edip yolculuğun meşakkatine talip olan, sefayı değil bu yolda cefayı tercih eden, çektiği cefanın büyüklüğüne hiç bakmayan kim için çektiğinin fakında olup sabreden hac ve umre yolcularından benim okuduğum bu.
İlerlemiş yaşına rağmen hatta hasta olmasına rağmen bu yollara düşen, hiçbir ibadetten geri kalmak istemeyen hüccac ve ummardan benim okuduğum bu!
Yaş itibarıyla kendi akranları işret yerlerine müdavim, nefsinin ve zevk-ü sefasının peşinde gençliğini heba ederken kıyamet gününde Arşın gölgesinde olmaya namzet, ellerinde Kur’an, kitap, dillerinde dua, aşkla heyecanla ama kemali edeple Kabe’nin etrafında güvercinler gibi süzülen, pervaneler gibi dönen delikanlılardan ve genç kızlardan benim okuduğum bu!
Biri kucakta birinin de elinden tutunca ancak yürütebilecekleri küçücük çocuklarına ihram giydirip tavaf yapan, yaptıran yeni evlenmiş genç hacı ve umrecilerden benim okuduğum bu!
Tavaf yaparken, sa’y yaparken kesret içinde vahdeti yakalayan, milyonlar içinde kimseyi gözü görmeyen, rabbiyle başbaşa kalan, dudaklar kıpır kıpır belli ki O’nunla (c.c) konuşan, O’nunla (c.c) dertleşen, O’na (c.c) yalvaran, yakaran, O’ndan (c.c) isteyen, O’ndan (c.c) kaçan O’na (c.c) koşan, O’ndan (c.c) yine O’na (c.c) sığınan, bunları yaparken de ince ince, siyim siyim göz yaşı döken, kimi de sanki orada kimse yokmuş gibi hüngür hüngür ağlayan hüccac ve ummardan benim okuduğum, benim anladığım bu.
Hac yolculuğu aslında Hak yolculuğudur, Beytullah yolculuğu aslında beytin sahibine yapılan yolculuktur, Yani Allah’a (c.c) yolculuktur. Bunun için davet edilene, kabul edilene, hüccac ve ummara duyufurrahman (Rahman olan Allah’ın misafirleri) unvanı verilmiştir. Efendimiz (s.a.v.) dua ederlerse dualarının kabul olacağını, istiğfar ederlerse Allah’ın affedeceğini müjdelemiştir.
Ne büyük bir şeref, ne büyük bir mazhariyet!
Ne büyük bir nimet! Ne büyük bir devlet!
Ne Mübarek bir sefer! Ne mübarek bir yolculuk!
Kâbe bir semboldür yönelmek için, ulaşmak için Allah’a,
Ya Rab! Bu anlayışla bir kez daha kavuştur bizi Beytullah’a
Yakup Öztürk
DİB Başkanlık Müftüsü
13.03.2023
